Cryo-kompresja wodoru to hybrydowa metoda przechowywania, która łączy skroplony gaz oraz ciekły wodór. Zbiornik musi być zaprojektowany tak, aby pomieścić ciekły gaz i wytrzymać wewnętrzne ciśnienie. Systemy przechowywania cryo-kompresyjnego H2 (CcH2) mają wysoką gęstość i opłacalne koszty, które „dobrze skalują się z pojemnością”, jak stwierdzili naukowcy.
Przykładem technologii cryo-kompresyjnej jest prototyp BMW, który ma gęstość energetyczną i objętościową na poziomie odpowiednio 5,4% wagowo i 4,0 MJ/L, oraz wskaźnik odparowywania wodoru wynoszący 3-7 g/h. Z powodu dużej pojemności zbiornika, po przedłużonym okresie bezczynności pozostanie w nim znacząca ilość paliwa wodorowego. Ponadto, kinetyka nie stanowi problemu w tej technologii, ponieważ nie ma fizykochemicznych wiązań, które trzeba by przełamać, aby uwolnić wodór.
Innym przykładem technologii cryo-kompresyjnej dla mobilnych aplikacji jest praca innego naukowca, gdzie system działa w temperaturze 40-80 K i ciśnieniu 300 bar. Cryo-kompresja jest bardziej wydajna niż sam skroplony wodór, ponieważ zapobiega odparowywaniu. Kolejni donieśli o okresie uśpienia dłuższym niż 7 dni bez strat, gdy zbiornik był wypełniony na poziomie 85% maksymalnej pojemności. Pod względem środowiskowym nie przewiduje się większych problemów. W porównaniu do składowania 700 bar przy temperaturze pokojowej, cryo-kompresja wymaga mniej materiałów o wysokiej wytrzymałości. Izolacja jest zwykle osiągana przez próżnię, a ciśnienie jest utrzymywane za pomocą materiałów o wysokiej wytrzymałości, które zwykle nie są rzadkie ani szkodliwe. Oczekiwany zakres kosztów tej technologii wynosi około 390 Euro/kg H2.
