Historia zastosowania wodoru w przemyśle sięga już początków XIX wieku. W 1800 roku wodór został odkryty przez brytyjskiego naukowca Henry’ego Cavendisha, który zidentyfikował go jako gaz będący składnikiem wody.
W kolejnych latach wodór zaczął być stosowany w różnych dziedzinach przemysłu. W 1821 roku brytyjski fizyk Michael Faraday odkrył, że wodór można wykorzystać do wytwarzania energii elektrycznej poprzez spalanie wodoru w obecności tlenu, co prowadzi do powstania wody i energii cieplnej.
W 1839 roku francuski wynalazca Alphonse Becquerel zaprojektował i zbudował pierwszy elektrolizer, urządzenie służące do rozdzielenia wody na wodór i tlen poprzez przepływ prądu elektrycznego przez roztwór wody.
Wodór zaczął być powszechnie stosowany w przemyśle chemicznym, głównie do produkcji amoniaku, który jest wykorzystywany do produkcji nawozów sztucznych. W latach 30. XX wieku wodór zaczął być stosowany również do produkcji wodoru płynnego, który jest wykorzystywany jako paliwo rakietowe.
W ciągu ostatnich dziesięcioleci wodór znalazł zastosowanie w wielu dziedzinach przemysłu, takich jak produkcja wodoru wodorotlenkowego (H2O2), wytwarzanie energii elektrycznej w ogniwach paliwowych oraz jako paliwo dla samochodów wodorowych. Obecnie wodór stanowi istotny element transformacji energetycznej w kierunku bardziej ekologicznych źródeł energii.
